W arkuszu kalkulacyjnym można wprowadzać różne rodzaje danych. Oto kilka z nich:

• Teksty – mogą to być pojedyncze litery, symbole, jednostki, wyrazy, wyrażenia, wzory, zdania itp. Wpisany do komórki tekst jest wyrównany do jej lewej krawędzi.
• Liczby – mogą mieć postać liczb całkowitych, dziesiętnych, określonych w procentach.
• Formuły – są zaprojektowanymi działaniami odwołującymi się do danych zapisanych w określonych komórkach arkusza kalkulacyjnego.

Adresowanie komórek w arkuszu to sposób na odwoływanie się do danych znajdujących się w innych miejscach arkusza lub w innych arkuszach. Możesz używać adresowania komórek, aby tworzyć formuły, funkcje, wykresy, tabele przestawne i inne narzędzia analityczne. Istnieją trzy główne rodzaje adresowania komórek w arkuszu:

• Adresowanie względne: to domyślny sposób adresowania komórek, który zmienia się w zależności od położenia formuły. Na przykład, jeśli masz formułę =A1+B1 w komórce C1 i skopiujesz ją do komórki D1, to formuła zmieni się na =B1+C1. Adresowanie względne jest użyteczne, gdy chcesz powtórzyć tę samą operację dla różnych danych.
• Adresowanie bezwzględne: to sposób adresowania komórek, który nie zmienia się w zależności od położenia formuły. Aby utworzyć adres bezwzględny, musisz dodać znak $ przed literą kolumny i numerem wiersza. Na przykład, jeśli masz formułę =$A$1+$B$1 w komórce C1 i skopiujesz ją do komórki D1, to formuła pozostanie taka sama. Adresowanie bezwzględne jest użyteczne, gdy chcesz odwołać się do stałej wartości lub komórki zawierającej parametr.
• Adresowanie mieszane: to sposób adresowania komórek, który łączy elementy adresowania względnego i bezwzględnego. Aby utworzyć adres mieszany, musisz dodać znak $ tylko przed literą kolumny lub numerem wiersza. Na przykład, jeśli masz formułę =$A1+B$1 w komórce C1 i skopiujesz ją do komórki D1, to formuła zmieni się na =$A2+C$1. Adresowanie mieszane jest użyteczne, gdy chcesz zablokować tylko część adresu.